Majestic 12

O istnieniu super tajnej grupy rządowej, powołanej do zajmowania się UFO, badacze UFO dowiedzieli się poprzez tajne dokumenty, które dostały się w ich ręce.

Dokument (tłumaczenie)
Dotyczy: Operacja Majestic 12.
Powyższy dokument został sporządzony dla prezydenta-elekta Dwighta D. Eisenhowera.
Dnia: 18 listopada 1952 r.
Ostrzeżenie: Jest to ściśle tajny dokument, zawierający informacje istotne dla bezpieczeństwa narodowego Stanów Zjednoczonych. Dostęp do powyższego dokumentu jest ściśle ograniczony do osób wchodzących w skład grupy Majestic 12. Kopiowanie i powielanie w jakiejkolwiek formie jest zabronione pod karą.
Sporządził: adm. Roscoe H. Hillenkoetter (Mj-1)
Uwaga: Powyższy dokument zawiera wstępne informacje, służące jako podstawa do sporządzenia kompletnego sprawozdania.

Projekt Majestic 12 jest ściśle tajną operacją wywiadu i podlega bezpośrednio i wyłącznie prezydentowi. Projekt wykonuje grupa Majestic 12, która została powołana rozkazem prezydenta Trumana z dnia 24 września 1947 r. Skład grupy jest następujący:
Adm. Roscoe H. Hillenkoetter
Dr. Vannevar Bush
Sekr. James V. Forrestal
Gen. Nathan F. Twining
Gen. Hoyt S. Vandenberg
Dr. Detlev Bronk
Dr. Jerome Hunsaker
Mr. Sidney W. Soures
Mr. Gordon Gray
Dr. Donald Menzler
Gen. Robert M. Montague
Dr. Lloyd V. Berkner

Niespodziewane zejście śmiertelne sekr. Forrestala, dnia 22 maja 1949 r., spowodowało wakat, który został zapełniony dnia 1 sierpnia 1950 r. przez osobę gen. Waltera B. Smitha.
Dnia 24 czerwca 1947 r. pilot cywilny, lecący nad Cascade Mountains w stanie Waszyngton zauważył dziewięć dysków lecących w szyku z wielką prędkością. Chociaż nie była to pierwsza obserwacja tego typu, właśnie ta wzbudziła wielkie zainteresowanie w opinii publicznej i mediów. Pojawiły się setki doniesień podobnego typu, wiele z nich napływało ze źródeł wojskowych i cywilnych, nadzwyczaj godnych zaufania. W wyniku tych doniesień wiele różnych kół wojskowych usiłowało ustalić jakiej natury są obiekty, oraz jaki maja cel i czy mogą stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego. Przesłuchano znaczną liczbę naocznych świadków i podjęto wiele bezowocnych wysiłków, mających na celu ściganie wyżej wymienionych obiektów. Społeczeństwo wykazało reakcje bliskie stanom histerii.
Mimo wszelkich wysiłków bardzo niewiele dowiedziano się na temat dysków. Aż do czasu, gdy pewien farmer doniósł o rozbitym obiekcie, zaobserwowanym w odległej części stanu Nowy Meksyk, mniej więcej 75 mil w kierunku północno-zachodnim od Roswell Army Air Base (teraz Walker Field).
Dnia 7 lipca 1947 r. podjęto tajną operację, mającą na celu zabezpieczenie wraku obiektu, w celu przeprowadzenia badań naukowych. Podczas trwania operacji wywiad lotniczy odkrył 4 niewielkie humanoidalne ciała, prawdopodobnie wyrzucone ze statku przed momentem eksplozji. Spadły one na ziemię w odległości ok. 2 mil od wraku. Wszystkie cztery istoty zmarły. Ciała znajdowały się w stanie znacznego rozkładu, głównie z powodu warunków atmosferycznych i były uszkodzone przez zwierzęta. Specjalna ekipa naukowa zabezpieczyła je w celu podjęcia badań. Szczątki obiektu zostały przetransportowane w kilka różnych miejsc. Przesłuchano wojskowych i cywilnych świadków z okolicy, a media otrzymały rozkaz, aby opublikować fałszywą wiadomość, że obiekt był balonem meteorologicznym ziemskiego pochodzenia.
Tajne prace badawcze, przeprowadzone na bezpośredni rozkaz prezydenta przez gen. Twininga i dr. Busha, przyniosły w rezultacie ustalenie (19 września 1947 r.), że obiekt był statkiem rekonesansowym krótkiego zasięgu. Konkluzję powyższą oparto głównie na tym, że statek ten był niewielkich rozmiarów oraz wyraźnie brakowało jakiegokolwiek zaopatrzenia. Równocześnie dr. Bonk zajął się koordynacją badań nad zwłokami humanoidów. Grupa doszła do wniosku (30 listopada 1947 r.), że chociaż istoty te odznaczają się kształtem humanoidalnym, ich biologiczna ewolucja poszła inną drogą. Dr. Bonk proponuje nazwę Pozaziemskie Istoy Biologiczne ("Extra-terrestrial Biological Entities"), czyli PIB ("EREs"), w celu stosowania jej w dokumentach do czasu ustalenia stosowniejszej nomenklatury.
Ustalono bez wątpienia, że pojazd nie pochodzi z żadnego kraju na kuli ziemskiej, toteż pracę skierowano głównie na odkrycie miejsca jego pochodzenia oraz sposobu, w jaki do nas przybył. Pierwszą prawdopodobną planetą, jaką wyselekcjonowano był Mars, jednakże dr. Menzel uważa za bardziej prawdopodobne ich przybycie spoza naszego Układu Słonecznego.
Na pokładzie statku znaleziono liczne zapiski, jednakże przedsięwzięte próby ich odczytania zawiodły całkowicie. Również niepowodzeniem zakończyły się próby ustalenia sposobu napędu statku oraz przenoszenia energii. Badania poważnie utrudniał całkowity brak skrzydeł, śrub napędowych oraz innych konwencjonalnych urządzeń. Nie istniały tam również przewody żadnego typu, lampy próżniowe, czy też jakiekolwiek rozpoznawalne elementy elektroniczne. Zachodzi podejrzenie, że system napędowy został zniszczony wybuchem będącym powodem kraksy.
Potrzeba znalezienia dodatkowych informacji na temat obiektu doprowadziła do rozpoczęcia w grudniu 1947 r. programu badawczego o nazwie "Sign", pod auspicjami lotnictwa. W celu zachowania bezpieczeństwa i utrzymania w tajemnicy faktu istnienia grupy Majestic 12, jej związki z projektem ograniczono do dwóch osób, znajdujących się w Sektorze Wywiadu, których zadaniem było rozpowszechnianie specjalnego typu informacji. W grudniu 1948 r. "Sign" przemianowano na projekt "Grudge", obecnie zaś cała operacja przebiega pod kryptonimem projekt "Blue Book". Jej przewodniczący jest członkiem grupy Majestic 12.
6 grudnia 1950 r. drugi obiekt, prawdopodobnie podobnego pochodzenia, uderzył z wielką prędkością w powierzchnię Ziemi niedaleko El Indio- Guerrero, na granicy z Meksykiem. Obiekt pozostawił długą smugę kondensacyjną w powietrzu. Zanim grupa badawcza zdążyła przybyć, obiekt spłonął prawie całkowicie, to co pozostało przetransportowano do A.E.C. w Sandii, w Nowym Meksyku, w celu dalszych badań. Z powyższych wypadków wynikają poważne implikacje dla stanu bezpieczeństwa narodowego, gdyż nadal intencje oraz motywy tych przybyszów pozostają całkowicie nieznane. Co więcej, wzrost aktywności obserwacji obiektów tego typu, który miał miejsce w maju i trwał do jesieni, pozwala przypuszczać, że będziemy nieuchronnie mieć do czynienia z podobnymi wypadkami. Z tego powodu oraz ze względu na sytuację międzynarodową należy unikać paniki za wszelką cenę. Działania grupy Majestic 12 należy utrzymywać w ścisłej tajemnicy, aż do przejęcia władzy przez kolejną administrację. Natomiast plan "Top Secret" (04P/78) należy utrzymywać w stanie gotowości oraz informować opinię publiczną, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Więcej informacji o członkach grupy Majestic 12:

Admirał Roscoe Hillenkoetter, szef centralnego wywiadu USA (1947-50). W 1960 roku przyznał, że miało miejsce utajnienie sprawy UFO.
Dr Vannevar Bush, szef Rady ds. Badań i Rozwoju (1945-49). Doradca prezydenta i główna postać w programie rozwoju broni atomowej.
James Forrestal, sekretarz obrony USA. W 1949 roku popełnił samobójstwo w wyniku załamania nerwowego. Jego miejsce zajął gen. W. Bedell Smith.
Nathan Twining, odpowiedzialny za sprzęt w Wright Field, a następnie szef sztabu armii USA (najważniejsze amerykańskie stanowisko wojskowe).
Gen. Hoyt Vandenberg, szef wywiadu wojskowego w czasie II wojny światowej i zastępca szefa centralnego wywiadu (1946-47).
Dr Detlev Bronk, biofizyk. Dyrektor Narodowej Akademii Nauk i przewodniczący Rady ds. Medycyny przy Komitecie Energii Atomowej.
Dr Jerome Hunsaker, znany konstruktor samolotów, przewodniczący Narodowej Rady ds. Aeronautyki. Admirał Sidney Souers, szef centralnego wywiadu USA (1946). Mianowany w 1947 roku pierwszym sekretarzem Rady ds. Bezpieczeństwa Narodowego USA.
Gordon Gray, sekretarz armii, a następnie doradca ds. bezpieczeństwa narodowego i szef rady ds. psychologii przy CIA.
Dr Donald Menzel, astrofizyk, profesor Uniwersytetu Harvarda, przeciwnik teorii UFO. Odpowiedzialny za ściśle tajne dokumenty, był doradcą wielu prezydentów ds. bezpieczeństwa.
Gen. R. Montague, szef programu rozwoju broni niekonwencjonalnej prowadzonego przez Komisję Energii Atomowej w Albuquerque w Nowym Meksyku.
Dr Lloyd Berkener, sekretarz Rady ds. Badań i Rozwoju. Członek założonego przez CIA w latach 50-tych komitetu ds. UFO.