OBRAZ CAŁOŚCI - plemię żmijowe

"Ci ludzie ukradli nam nasze życie i nasz kraj.
Tu nie ma co opowiadać żartów.
To nie kabaret, to cyrk, który czas zwinąć".

Janusz Rewiński

http://tvn24bis.pl/informacje,187/szczurek-projekt-ustawy-o-nbp-byl-konsultowany-przed-rozmowa-belki-z-sienkiewiczem,440511.html


"Jak powiedział minister prace zaczęły się w marcu 2013 roku. Dodał, że projekt założeń 5 lipca (2013 r. - red.) został wysłany do konsultacji wewnętrznych w Ministerstwie Finansów, a więc, jak podkreślił, "przed rozmową" Belka-Sienkiewicz. - Jacek Rostowski zatwierdził ustalenia ustawy 8 listopada - zaznaczył".

http://kataryna.salon24.pl/590745,przychodzi-belka-do-sienkiewicza


"Przychodzi Belka do Sienkiewicza...

Wczoraj premier zbył rozmowę Belka-Sienkiewicz zapewnieniem, że gdy panowie rozmawiali o projekcie ustawy, był on już znany i procedowany, więc o żadnych dealach nie może być mowy. Sprawdziłam.

Lipiec 2013. Sienkiewicz rozmawia z Belką w knajpie u Sowy. Według oficjalnej wersji, inicjatorem spotkania był Belka, potwierdzałby to zresztą fragment rozmowy, w którym towarzyszący Belce Cytrycki mówi, że on płaci. 

14 sierpnia 2013. Pojawia się pierwsza, "rostowska" wersja założeń do omawianej w knajpie ustawy. 

Wersja "rostowska"

16 sierpnia 2013. Ministerstwo Finansów rozsyła projekt zalożeń do konsultacji, pismo z projektem oficjalnie trafia do NBP.

20 sierpnia 2013. "Newsweek" informuje o dymisji Rostowskiego. "Minister Rostowski nie złożył żadnej dymisji. Plotki czy nagonka?" - pyta na twitterze premier.

2 września 2013. Narodowy Bank Polski pisze pismo z uwagami do projektu "rostowskiego".

Uwagi NBP

20 listopada 2013. Dymisja Rostowskiego.

21 listopada 2013. Nominacja Szczurka.

22 listopada 2013. Ministerstwo Finansów przygotowuje nowy projekt zalożeń. 

Wersja "szczurkowa"

Wersja druga projektu zalożeń różni się od pierwszej, między innymi, całym nowym rozdziałem dotyczącym "sformalizowanego wyodrębnienia instrumentów na rzecz zapewnienia stabilności krajowego systemu finansowego od instrumentów polityki pieniężnej". Ten fragment projektu jest w całości "wyjęty" z pisma z uwagami NBP. Poniżej porównanie.

Postulaty NBP

Postulaty NBP uwzględnione w "szczurkowej" wersji ustawy

Jeśli chcemy zrozumieć znaczenie negocjacji Belka-Sienkiewicz, trzeba sie wgryźć w znaczenie zmian skutecznie wrzuconych do projektu zalożeń między wersją "rostowską" a "szczurkową". To tylko zalożenia do ustawy, trzeba więc umieć sobie wyobrazić do wprowadzenia jakich zmian w docelowej ustawie - jak już dojdzie do przekładania zalożeń na ustawę - mogą się przydać przyjęte w "belkowym" kształcie założenia.

Nie będę udawać, że się na tym znam, ale pierwsza z brzegu rzecz. Belka proponował (a Szczurek wpisał do założeń) "umieszczenie odrębnego przepisu wskazującego na możliwość udzielania przez NBP kredytów w celach stabilnościowych bankom oraz innym podmiotom objętym nadzorem KNF". Według obowiązującej dzisiaj ustawy o NBP, bank centralny "może udzielać bankom kredytu refinansowego w złotych w celu uzupełnienia ich zasobów pieniężnych". Jeśli dobrze rozumiem intencję, zmiany znacząco rozszerzyłyby możliwości kredytowe NBP, nie tylko jeśli chodzi o rodzaj kredytów, ale przede wszystkim o podmioty jakim można będzie ich udzielać. Wspomniane "podmioty objęte nadzorem KNF" to nie tylko banki  ale też fundusze emerytalne, ubezpieczyciele, SKOKi, fundusze inwestycyjne i inne instytucje rynku finansowego. 

Jak bardzo istotna to jest zmiana? Na jakie ustawowe zapisy może się przełożyć? Jak zmienią się możliwości interwencji NBP i faktycznego wspierania polityki rządu przez bank centralny? Nie mam pojęcia ale zmiana na chlopski rozum nie wydaje mi się językowo-techniczna. Więc jeśli czarno na białym widać, że w projekcie pojawiła się wrzutka, że pojawiła się po knajpianych pozaproceduralnych negocjacjach prezesa, który ma obowiązek nie mieszać się do polityki, z ministrem, który nie ma wiele wspólnego z rynkiem finansowym, to chyba nie jest tak, że nic się nie stało. 

Kończąc swoje rozważania ignorantki, zwracam uwagę na to, że razem z głośnym projektem założeń do ustawy o NBP, do procedowania wraca projekt ustawy o nadzorze makroostrożnościowym. Tej samej, w której zapisano Radę ds. Ryzyka Systemowego, blokowaną podobno przez Rostowskiego, który - według Belki -  "ma za małego ch.." i nie chciał zgodzić się na powołanie Rady,  w której byłby zastępcą Belki. 

Mam wrażenie, że nie doceniamy długofalowego znaczenia tej rozmowy, ale co ja tam wiem..."

http://www.tvn24.pl/belka-do-sienkiewicza-wszystko-jest-w-ministerstwie-tam-sa-wytrychy,440791,s.html


"Marek Belka: Natomiast przy okazji to jest o wiele ważniejsze. To jest ustawa o... jakby nowelizacja ustawy o NBP i żadnych cudów.
Bartłomiej Sienkiewicz: Macie projekt tej ustawy?
MB: No raczej. Wszystko jest, w ministerstwie. Tam są wytrychy...
Sławomir Cytrycki: Tam nie ma wszystkiego...
MB: Dobrze, ale kurna jak ja bym miał po prostu wiesz sygnał od premiera, że mogę tam wstawić to, co będzie trzeba, to wstawimy, różne rzeczy, które umożliwiałyby mi ...
SC: Nie mamy partnera dziś do rozmowy...
MB: No nie mamy...
BS: Czemu macie problem?  Że Tusk ...
MB: Nie, nie...
BS: ... zrzucił to na kontakty Rostowskiego doradców
MB: Ja mu się zresztą nie dziwię, on się na tym nie zna. Natomiast Rostowski (...) znaczy ... nie tylko, że on sprawia wrażenie, że panuje nad wszystkim.
(…) 
MB: (…) On ma tych problemów takich typu tam wiesz Smoleńsk, kur***, jakieś pierdoły...
BS: Co ma wspólnego Rostowski ze Smoleńskiem?
MB: No nic, ale ma Tusk. I w związku z tym, że Tusk  ma te problemy...
BS: Ma problem, budżet (…)".


http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Wprost-odpowiada-na-zarzuty-i-ujawnia-nagranie-bez-ciecia,wid,16692873,wiadomosc.html


"MB: '14 rok kluczowy 
BS: Bo jakiekolwiek zmiany ludzie muszą poczuć i je zrozumieć. Ludzie nie są w stanie poczuć zmian w okresie sześciu miesięcy czy ośmiu. Ja zakładam, że w ekstremalnych sytuacjach można wykonać jakąś gigantyczną operację na tam 10 miesięcy przed wyborami, może osiem jak się ma wielkie szczęście. Ale to już jest, to już jest po decyzji, bo sprawa rządu lewicowego rozstrzygnęła się co do jego przyszłości, rozstrzygnęła się, na ile? 
SC: Dwa lata... 
BS: ...na dwa lata. To jest dokładnie ten moment. To jest dokładnie ten moment. I liczenie na to, że się jakaś Platforma, która jest dość dziwnym tworem, zepnie się w roku wyborczym, to jest po prostu proszenie się o kłopoty. To jest odmeldowanie się na własne życzenie. Takie rzeczy się rozstrzyga rok przed rokiem wyborczym, a nie w roku wyborczym. Czy ustawa o NBP-ie by o to ułatwiała? 
MB: Ułatwiałaby, tak. Ułatwiała. Części rzeczy już mamy. To nie jest tak, że jesteśmy na ugorze, jesteśmy w wielkiej kuwecie zwanej Saharą. Tylko, że po prostu ja muszę mieć instrumenty, żeby na przykład objeżdżać RPP".

http://wpolityce.pl/polityka/200962-ludwik-dorn-dla-wpolitycepl-z-taka-platforma-nie-ma-o-czym-rozmawiac-wnioski-o-dymisje-sienkiewicza-czy-tuska-to-sa-jagodki-grzybkiem-jest-prezes-nbp-nasz-wywiad

"Z punktu widzenia Rzeczpospolitej pan prezes Belka nie powinien mieć tutaj politycznej przyszłości w fotelu szefa NBP. To jest rzecz zasadnicza. Partie rządzące nie demoralizują się do końca w demokracji m.in. dlatego, że czują, iż mogą być zmienione u władzy. Najsilniejsza partia opozycyjna, w polskim przypadku PiS, potencjalnie może pokonać w wyborach partię w rządzie dominującą, czyli PO, mając przeciw sobie nie tylko ją, ale tez bardzo silny układ w środkach masowego przekazu. Oczywiście kierownictwo PiS jest zbyt nierozumne, by tego dokonać, ale teoretycznie można liczyć na to, że zmądrzeje. Natomiast jeśli do partii, która ma władzę i jest wspierana przez najsilniejszy układ medialny, dochodzi jeszcze bank centralny, który dosypuje grosza pod potrzeby wyborcze partii rządzącej, to opozycja nie ma w wyborach żadnych szans, nawet, gdyby miała kierownictwo polityczne obdarzone największym geniuszem politycznym w dziejach. Czyli mamy sytuację bezalternatywną. A to sprawia, że demoralizuje się partia rządząca, bo wie, że tak czy siak wygra i demoralizuje się opozycja, która racjonalnie może zacząć zerkać w stronę kryterium ulicznego, bo wie, że w procesie demokratycznym jest bez szans. Demoralizują się wszyscy, cierpi Rzeczpospolita".

http://naszeblogi.pl/47451-co-naprawde-powiedzial-obama-w-warszawie

"Co naprawdę powiedział Obama w Warszawie*

2014-06-16 21:22

CO BARDZO WAŻNEGO POWIEDZIAŁ PREZYDENT OBAMA W WARSZAWIE, 4 czerwca 2014 ?
   Komu zechciało się uważnie przeczytać, w oryginale, tj. w języku angielskim, oficjalną wersję przemówienia Baracka Obamy, tego wygłoszonego “do Polski” w tak hucznie świętowanym “dniu wolności”, 4 czerwca br ? Komu zechciało się porównać wersję angielską z polskim tłumaczeniem, naczytanym na żywo przez komentatorów telewizyjnych, np. TVN, albo poczytać uważnie skróty tego przemówienia w prasie…? Mam wrażenie, że nikomu, zwykłym  odbiorcom mediów się nie dziwię, przemówienia nudzą, słucha się ich raczej nieuważnie, wrażeniowo. Ale nasi dziennikarze także nie zauważyli tych dwóch wyjątkowych zdań, wypowiedzianych przez prezydenta Obamę mocno, dobitnie. Dlaczego ? w wersji czytanej przez telewizyjnych tłumaczy zdania te nie zostały przetłumaczone wiernie !
  Oto te dwa zdania, które jakoś szczególnie “umknęły” polskim komentatorom i dziennikarzom – wklejam je w oryginale, kopiując ze strony internetowej Baracka Obamy, tj. Białego Domu:
- zdanie nr 1:
“… Here in Poland we see a vibrant press and a growing civil society that holds leaders accountable — because governments exist to lift up their people, not to hold them down.”
 - zdanie nr 2:
“…Leaders must uphold the public trust and stand against corruption, not steal from the pockets of their own people.”

 A tu dokładne tłumaczenie obu zdań:
- /1/ “…Tutaj w Polsce widzimy żywą presję i rosnące społeczeństwo obywatelskie, które rozlicza swoich przywódców – ponieważ rządy istnieją po to, aby podnosić swoje narody, a nie przygniatać. “
- /2/  “…Przywódcy muszą podtrzymywać publiczne zaufanie i sprzeciwiać się korupcji, a nie okradać kieszeń własnego narodu. “
    Zdania te, wypowiedziane prosto w oczy prezydenta RP i wszystkich dostojników RP, zapatrzonych w przemawiającego Obamę,  mogą stanowić rodzaj ostrzeżenia dla nich.  Tym bardziej znacząca jest cisza w mediach polskich, bo strach myśleć, że może po prostu…polscy politycy  oraz usłużni im dziennikarze nie znają angielskiego, albo przespali to przemówienie ? Czyżby tylko “bestia” przykuła ich uwagę i paru pijanych policjantów, w te dwa tak znaczące dla Polski dni?
/A. T. Pietraszek. Fr. Grabowski, M. Gizmajer/
za KMN Info Niepoprawneradio.pl"

* - Co powiedzieli ci co stoją za Obamą !



http://wpolityce.pl/polityka/201760-oni-zagrazaja-polsce-kolejne-ujawniane-nagrania-tworza-szanse-na-odsuniecie-establishmentu-od-wladzy

"Ujawniane kolejne nagrania członków establishmentu politycznego i biznesowego III RP tworzą społeczną szansę na odsunięcie tego establishmentu od władzy. To z kolei otwiera drogę do niezbędnej, gruntownej sanacji Polski. I nie ma większego znaczenia, kto i dlaczego nagrywał te taśmy, kto i dlaczego przekazał je do publikacji. Najistotniejsza jest ich treść. Treść, która obnaża i całkowicie kompromituje obóz władzy III RP.

Pora przystąpić  do budowy IV RP, choćby nie wiem w jaką histerię wpadły elity III RP i ich media. Trzeba twardo, zdecydowanie i mądrze ratować Polskę".

*********************************************************************************************************

                                                                                                                                                           

Marcin Wolski - Trzecia Planeta

"Rob twierdził, (...) że rozwijającemu się osobnikowi towarzyszy stale niematerialna cząstka idealnej energii, którą nazwał duszą nieśmiertelną"





Trzecia planeta

"Przeklęta demokracja - pomyślał Quor - kiedyś nas ostatecznie zgubi! Już dzisiaj nie można powziąć żadnej radykalnej decyzji, wszystko musi być przedyskutowane, wyważone"... Owszem, w chwilach zagrożenia udawało się niekiedy podejmować stanowcze wnioski, ale od tysiącleci nie spotkali się z żadnym poważniejszym zagrożeniem. Jakże niewdzięczne jest brzemię dowódcy Jednostki, który co rusz musi tłumaczyć się ze swych posunięć przed personelem... Żeby to jeszcze był personel! Personel!
W tym momencie przyszły mu na myśl Termitiony, roje ogromnych Termitionów przypominających nawet z bliska okruchy skalne, przemierzające w swych łupieżczych ekspedycjach galaktyki, w miarę jak gasną ich życiodajne słońca. Tak, Termitionami można rządzić łatwo i przyjemnie, panuje wśród nich absolutna dyktatura i hierarchia świetlna. Ten, który znalazł się na przedzie, ma niekwestionowaną władzę nad resztą. Prowadzi rój; nawet jeśli ku zagładzie, nikt nie ma do niego pretensji. Tymczasem centralna gwiazda układu stawała się coraz jaskrawsza, dawno wyodrębniła się z miliona prawie jednakowych plamek otaczających ze wszystkich stron Jednostkę. Nie potrzeba było korygować kursu. Tylko te dyskusje...
- Nie rozumiem cię, Quor, czego szukasz w tym zapadłym kącie wszechświata? - zamigotał gderliwie impuls Wixa...
- Tak, tak, mamy przecież ograniczony limit lat świetlnych do przelecenia, a rejon GXS 50 został już zbadany dorzuciła Siba.
Maksymalnie spokojnie wyjaśnił, że ekspedycja Impura właśnie w rejonie GXS 50 - c znalazła interesujące ślady życia.
- Na takie ślady można natrafić w prawie każdym zakamarku galaktyki - nie ustępowała Siba.
- Ale od wyprawy Impura, jeśli liczyć według czasu Trzeciej Planety, upłynął miliard lat, życie mogło tam w tym czasie osiągnąć wyżej rozwinięte formy. A jak wiecie, naszym zadaniem jest poszukiwanie jakichkolwiek wyższych form zorganizowanej materii...
- Wysoko rozwinięte formy dałyby o sobie znać! - tym razem impuls pochodził od Loxa.
Quor odczuł znużenie. Sam miał dość wędrówki, tęsknił za Układem Domowym. Przecież był stary. Wszyscy byli starzy. Wszyscy, czyli on. Jedność w wielości... Gdyby ktokolwiek z zewnątrz otworzył pojemnik Eksploracyjny, pierwsze skojarzenie nasunęłoby myśl o konserwie.
W istocie prawie całe wnętrze, poza częścią magazynową, wypełniała jedna szara substancja inteligentna. Szczytowy produkt ewolucji. Prehistoria gatunku notowała odległe fazy rozwojowe słodkowodnych quasi - mięczaków, których ewolucja mózgu doprowadziła do obecnego stanu. Quor stanowił wnętrze, jego skorupa była zarazem powłoką kosmicznego wehikułu, zrośniętą organicznie z podróżnym, siłownia fotonowa była ewolucyjnie wykształconą częścią organizmu. Wix, Siba, Lox stanowili ruchome części jego osoby, kiedyś można było nazwać je odnóżami i odwłokiem. Dziś każde z nich stanowiło wyspecjalizowaną jednostkę badawczą z niezależną świadomością. Hominidzi z Triangwy wyśmiewali tę właściwość quorów, w ich rysunkowych programach pełno było satyr, w których dyskusje polityczne prowadziła noga z nogą albo ucho wypowiadało wojnę nosowi.
Zresztą satyry te (oczywiście bez antropomorficznych wulgaryzmów) nie mijały się aż tak z rzeczywistością. Znany był wypadek quora 134b25, któremu zbuntowały się organy ruchome i sterroryzowawszy go grasowały jakiś czas po bezdrożach Mlecznej Drogi w charakterze piratów. Oczywiście Naczelna Rada QUOrska nie wyciągnęła z tego żadnych wniosków. Przeciwnie, fakt możliwości takiego buntu uznany został za szczytowe osiągnięcie demokracji. D - D. Demokracja i Dobro stanowiły racje istnienia ich cywilizacji. Mieli wszystko i obecnie mogli albo zatracić się w sybarytyzmie, albo obdzielać swymi dobrami innych. Co czynili.
- I skończy się, że zniszczą nas jakieś Termitiony czy któryś z ambitniejszych szczepów białkowych!
Musiał koniecznie uciąć dyskusje, pokazać, kto jest komendantem. Wzmocnił impulsy.
- Utrzymujemy kurs na Trzecią Planetę. Nie wolno nam lekceważyć minimalnych nawet sygnałów. Jako najbardziej rozwinięta cywilizacja Wszechświata mamy obowiązek opiekować się wszelkimi przejawami życia czy to opartymi na krzemie, czy na białku.
- Impur donosił o pierwocinach białkowych na Trzeciej Planecie - zauważył Lox. - I to mnie martwi. Wszelkie twory białkowe są nieodpowiedzialne i agresywnie witalne... A poza tym tak obce naszej mentalności!
- Przerywam dyskusję, wkrótce musimy zacząć zwalniać!
- Tlen, krzem, glin, żelazo, wodór, węgiel... - meldował Rob, mały, zwinny Analizator Jednostki, rozwinięty ewolucyjnie z gruczołu smakowego. Jednostka wisiała już nad Trzecią Planetą, na wysokości zaledwie kilkudziesięciu kilometrów.
- Szansę istnienia organizmów żywych? - spytał Quor.
- Duże... zresztą widać zieleń... Muszą istnieć organizmy roślinne oparte na asymilacji...
- Pytam o wyższe formy?
- Nie widać.
- A nie mówiłem - wtrącił się Wix. - Niepotrzebnie tu przylecieliśmy!
Quor udał, że ten impuls do niego nie dotarł.
- Schodzimy niżej - zdecydował.
Jednostka spoczywała lekko zaryta w piaszczystym pagórku. Quor uchylił pancerza i chłonął naturalne, łagodne ciepło pobliskiej gwiazdy. Wix i Siba krzątali się na zewnątrz, ale prawdę powiedziawszy ich zajęcia sprowadzały się głównie do poganiania Roba, który i bez tego robotny był i żwawy. Wprawdzie jego jedynym zmysłem poza dotykiem był smak, ale doprowadzony do takiej doskonałości, że zastępował mu wszystkie pozostałe - węch, wzrok (smakiem odróżniał barwy) czy słuch (np. hałas wpływał na cierpkość kosztowanego otoczenia). Toteż impulsy Roba przekazywane do Quora mogły już mieć charakter wielowymiarowych obrazów. Lox odpowiedzialny za system defensywny przysiadł na uboczu, jego powierzchnia radaroidalna nieprzerwanie rejestrowała wszelki ruch. Aliści jedynymi mieszkańcami okolicznych wzgórz były niewielkie ptaki i drobne gryzonie... Nie stwierdzał żadnych sztucznych fal radiowych, promieniowanie utrzymywało się poniżej przewidywanej normy.
Chociaż quorańskie poczucie piękna opierało się na zupełnie innych kryteriach, musieli przyznać, że w otaczającej ich przyrodniczej harmonii kryło się wiele specyficznego uroku.
Przelot tuż nad powierzchnią planety wskazywał na wszechwładne panowanie natury. Pewne wzniesienia, nasypy czy kanały robiły wprawdzie wrażenie sztucznych, ale wymagało to dokładniejszego zbadania.
Rob rozsmakował się szczególnie w jednym pagórku. Mruczał łakomie przedzierając się przez kolejne warstwy, a gdy uznał za słuszne podzielić się swymi informacjami, w jego impulsach drżał niezaprzeczalny entuzjazm.
- Materiał, mnóstwo materiału, wysoko zorganizowana forma!!!
Ze ściany wykopu wyzierały rozmaite przedmioty, skorodowana szyna, pęknięta butelka, trochę kości, kawałek marmurowej kolumny...
Do wieczora mieli masę danych. Raport Impura okazał się proroczy. Zaledwie kilkanaście tysiącleci temu pojawiły się na Trzeciej Planecie istoty rozumne (przynajmniej do pewnego stopnia). Budowały miasta, udomowiły zwierzęta, posiadły sztukę obróbki żelaza. Z kawałków malowanych naczyń i zachowanej mozaiki poznano nawet kształt tych dwunogów. Ich cywilizacja przetrwała parę tysięcy lat. Smak Roba dopuszczał pięć lub sześć tysiącleci.
A potem?... Potem znajdując się w swoim apogeum, aczkolwiek dalekim od apogeów innych kultur kosmicznych, gwałtownie upadła. Obecne badania nie potrafiły jednoznacznie określić przyczyny. Bo i chyba nie było jednego powodu. Istniały też trudności z ustaleniem chronologii kataklizmów. Obok bratobójczych wojen nuklearnych (zresztą na ograniczoną skalę) dołączyła się degeneracja środowiska, powszechne zatrucie. Niektóre szkielety pochodziły jeszcze z trzeciego stulecia po Wielkiej Katastrofie. Gatunek jednak nie podniósł się z upadku, zniknął. A po paru wiekach przyroda wróciła na stracone ongiś pozycje...
Upłynął miesiąc badań.
- Sądzę, że teraz nie ma już najmniejszego powodu, żeby tu zostawać. Materiału archeologicznego mam aż za dużo. Zresztą, czy kogo zainteresuje los nieudanej cywilizacji" Chyba jako przestroga - stwierdziła Siba.
Poparł ją Lox:
- Niewielki to dorobek, potwierdzenie znanej teorii, że życie oparte na białku nie sprawdza się w wyższych formach.
- Nic tu po nas! - dorzucił Wix. Quor milczał dłuższą chwilę.
- Waszemu rozumowaniu nie można w zasadzie niczego zarzucić - zaczął. - Wydaje mi się jednak, że koncentrując się na materialnych aspektach zagadnienia zapominacie o jednym...
- O czym?
- O odpowiedzialności! Ciągle nie pamiętacie, że jako najdoskonalsza cywilizacja Wszechświata mam pewne obowiązki moralne. Uważam, że ponosimy odpowiedzialność za bieg wydarzeń na Trzeciej Planecie.
- My?!! - wyrwało się Sibie.
- Gdybyśmy przybyli tu wcześniej, niewątpliwie moglibyśmy zapobiec katastrofie. Pamiętacie pomoc w uratowaniu cywilizacji Syriusza? Nasze doświadczenia w porę przekazane tubylcom mogłyby...
- Nie ma co płakać nad wylanym białkiem - przerwał, niezbyt grzecznie, Wix. Quor zadygotał. Jego kontr impuls był tak silny, że Wix aż zastygł w bezruchu. Wiedział dobrze, że "Tułów" - jak między sobą nazywali Quora, ma dość siły, by poskromić ich wszystkich, chociaż nigdy nie czynił ze swej mocy użytku.
- No to wyraźmy swoją skruchę i wracajmy - zaiskrzył impuls Loxa.
W tym momencie o głos poprosił Rob. Zdziwili się. Analizator rzadko odzywał się nie pytany. Uchodził za oddanego zwolennika Quora, ale lubił bardziej działać niż dyskutować.
- Mam propozycję - stwierdził łagodnie. - Jak wykazały moje badania, wszyscy mieszkańcy Trzeciej Planety zbudowani byli z komórek o stałym kodzie genetycznym. Czyli mając do dyspozycji jedną chociaż komórkę posiadamy w niej model całego osobnika.
- Do czego zmierzasz - ożywił się Quor - czy chciałbyś...?
- Tak. Mamy tu masę materiału genetycznego, kości, włosy, zasuszone kawałeczki skóry, zęby. Skoro mówiliśmy o odpowiedzialności moralnej, czyż nie byłoby rzeczą właściwą odrodzić życie na tej ziemi? Przecież przy naszych możliwościach moglibyśmy odtworzyć całą populację planety, i to we wszystkich pokoleniach, które na niej były...
- Już widzę ten tłok! - oponowała Siba.
- Kosmos roi się od nie zamieszkanych planet, na których moglibyśmy ich porozgęszczać - włączył się Quor. Był zachwycony pomysłem Roba. Zuch, malec!
- Ależ to praca na tysiąclecia - marudził Wix.
- A co mamy lepszego do roboty? - w impulsach Quora czuły się coraz więcej entuzjazmu.
- A poza tym - dorzucił Rob - zrealizowalibyśmy ich wierzenia. Prawie wszystkie tutejsze kultury, wnioskując po ikonografii, charakterze grobów i ich wyposażeniu, wierzyły w zmartwychwstanie ciał. I to w krainie wiecznej szczęśliwości, sprawiedliwości. Możemy zapewnić im jedno i drugie.
- Ale po co? - nie wytrzymała Siba. - Jeżeli cywilizacja nie sprawdziła się, okazała się niezdolna do samodzielnego bytu, po co na nowo odradzać tych nieudaczników, narażając ich na kolejny nieuchronny upadek?
- Kataklizm mógł być dziełem przypadku - mruknął Quor.
- Za dobrze poznaliśmy ich dzieje, charakter, żeby obciążać odpowiedzialnością zbieg okoliczności. Ja jestem przeciwna. Szkoda czasu i kosmosu!
Tradycyjnie poparli ją Wix i Lox. Uważali, że nie należy przesadzać z filantropią.
- W imieniu dobra nauki... - zaczął Rob, ale go zgromiono.
- Co ty, szczeniaku, wiesz o nauce - przycięła Siba. - Masz zbierać próbki i milczeć.
- Egoistka!
- Kurdupel!
Ogromnym wysiłkiem Quor przywołał swe kończyny do rozsądku. I w jego szarej substancji czuł pulsowanie niektórych wyspecjalizowanych zwojów przeciwnych eksperymentowi.
"Jeszcze trochę i sam mózg podzieli mi się na parę podjednostek z własną świadomością. Do czego ta demokratyczna ewolucja doprowadzi?" - pomyślał z goryczą.
- Oczywiście możesz narzucić swoją wolę, ty jesteś szefem - dudnił Wix - ale proszę o zaprotokołowanie w pamięci Jednostki, że ja byłem przeciw...
- Dyktator! - szemrała Siba. - Chcesz dobra jakichś białkowych półgłówków, a skończy się na tym, że pewnego dnia wyhodowana przez nas podgalaktyka samych nas unicestwi. Nie ma wdzięczności w skali kosmicznej...
- Ubezwłasnowolnij nas, no proszę, ubezwłasnowolnij prowokował Lox.
- Nie ustępuj, szefie, mamy za sobą słuszność! - dolatywało bzyczenie Roba.
Quor nie lubił walczyć. Z natury swojej stanowił jeden wielki kompromis. I tym razem pragnął rozwiązania, które usatysfakcjonowałoby wszystkich. Choć z drugiej strony wiedział, że najprawdopodobniej nie zadowoli nikogo. Nie chciał jednak być stroną w sporze, bardziej odpowiadała mu pozycja arbitra. Rob dobrze wywiązywał się z roli antagonisty.
- Biorąc pod uwagę wasze reakcje i twoje, Rob, uważam, że powinniśmy dokonać próby. Odtwórzmy na podstawie losowo wyłonionej komórki jednego osobnika tutejszej populacji... - zaczął. - Badania, które dokonamy po wyhodowaniu "zmartwychwstańca", odpowiedzą, co czynić dalej. Czy pozostawić planetę swemu losowi, zabierając ten jeden egzemplarz do naszego Muzeum Zaginionych i Upadłych Cywilizacji, czy też rozwinąć akcję odrodzenia. Jeden żywy dwunóg więcej powie o swej cywilizacji niż cała archeologia. Słucham waszej opinii.
I zaczęło się. Wśród sporów, kto ma być losującą "sierotką" i czy ząb mleczny ma ten sam zapis genetyczny co trzonowy, przystąpiono do dzieła. Nie będziemy zanudzać Czytelnika szczegółami produkcyjnymi, w jaki sposób z normalnej komórki wyhodowano embriona i jak doprowadzono go w krótkim czasie do wieku dojrzałego. Cały czas dochodziło do kontrowersji, czy obok pamięci gatunkowej "zmartwychwstaniec" będzie miał świadomość osobniczą. Wix to wykluczał, natomiast Rob twierdził, że owszem, przekonując, że rozwijającemu się osobnikowi towarzyszy stale niematerialna cząstka idealnej energii, którą nazwał "duszą nieśmiertelną". Wyśmiewano go, ale nie całkowicie. Cóż właściwie wiedzieli o tworach białkowych? Quor nie wykluczał możliwości przechodzenia tożsamości osobniczej do innego wymiaru i powrotu jej wraz z odrodzeniem ciała. W każdym razie pachniało metafizyką i reinkarnacją.
Eksperyment miał się ku końcowi. Na polance nie opodal jednostki odłączano "zmartwychwstańca" od aparatury. Jeszcze był bezwładny, ale ciało jego nabierało rumieńców. Był to dwudziestoparoletni dwunóg, w świetle tutejszych kryteriów zapewne przystojny. Nawet piękny! Może tylko w kształcie jego ust kryło się coś...
- Jeśli cała taka rasa była, to tylko sobie pogratulować nadawał do Quora Rob. - Wygraliśmy. Warto był.. Warto będzie...
Tymczasem sen mijał. Młodzieniec poruszył się na posłaniu. Rob i inne podquory cofnęły się, aby nie wywołać swym widokiem szoku...
Powieki młodzieńca drgnęły. Usta rozchyliły się.
- Nie, nie, Kasjuszu! - jęknął.
Mózg Quora przygotowany na odbiór każdego z paru tysięcy miejscowych dialektów, odtworzonych z inskrypcji i płyt dźwiękowych, ucieszył się. Mowa była dawna, lecz popularna.
"Zmartwychwstaniec" ocknął się całkiem i siadł na posłaniu. Ruchy miał energiczne, pewne. Prześliznął się wzrokiem po aparaturze, zieleni za przezroczystymi ścianami...
- Na Jowisza, jestem w niebie!
Quor przywołał dawno nie używany emitor dźwięków, normalnie śpiący gdzieś w zakamarkach skorupy Jednostki. Przemodelował swoją myśl w dźwięk.
- Witajże, cny młodzieńcze i nasz przyjacielu, z Trzeciej Planety...
Młody człowiek aż przysiadł słysząc głos, a nie widząc mówiącego. Nie domyśliłby się rozmówcy w przypominającej blok skalny Jednostce.
- Nie lękaj się, albowiem przybywamy z dobrą nowiną. Rzeknij jeno, jak się nazywasz.
Zapytany jakby się zdziwił tym pytaniem. Krew mocniej napłynęła mu do policzków, w kącikach ust pojawił się grymas chełpliwości. Odparł krótko:
- Kaligula!